Fotografia analogowa - nazywana
fotografią tradycyjną,
– fotografia w której nośnikiem obrazu są chemiczne materiały
światłoczułe np.filmy, płyty, papiery itp. W fotografii
tradycyjnej dominuje fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta na
światłoczułych halogenkach srebra. Do fotografii tradycyjnej zaliczają
się też szlachetne techniki fotograficzne wykorzystujące światłoczułe
właściwości chromianów.
Fotografia
tradycyjna ma wiele zalet w porównaniu z fotografią cyfrową. Zaletą
pozostaje rozdzielczość, nawet przy użyciu małego formatu.
Fotografia cyfrowa - polega na utrwaleniu obrazu w
postaci
cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na chemicznym nośniku
światłoczułym. Do wykonywania zdjęć,służy sprzęt o odmiennej
konstrukcji: cyfrowy aparat fotograficzny.Utrwalenie obrazu w aparatach
cyfrowych odbywa się poprzez pomiar jasności poszczególnych pikseli
matrycy, na którą pada światło poprzez obiektyw.Każde zdjęcie posiada
dokładnie określoną rozdzielczość obrazu wyrażoną w pikselach.
Camera obscura – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać
rzeczywisty obraz. Pierwowzór aparatu fotograficznego.Camera obscura
bywa nazywana również ciemnią optyczną lub kamerą otworkową.
Urządzenie to zbudowane jest z poczernionego wewnątrz pudełka. Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór
spełniający rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba
lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na
matówce odwrócony i pomniejszony obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie.
Obraz otrzymany za pomocą camera obscura posiada następujące cechy:
miękkość, łagodne kontrasty, rozmycie, nieskończoną głębię ostrości oraz
zupełny brak dystorsji, a wykonany na materiale barwnym – pastelową
kolorystykę.
Pierwszy znany naukowy opis ciemni
optycznej znajduje się w rękopisach ,pochodzących najprawdopodobniej z
1020 roku, arabskiego matematyka Alhazena Hasana z Basry.
|
Schemat działania |
Budowa aparatu analogowego
To rodzaj aparatu fotograficznego, który rejestruje obraz za pomocą nośników analogowych,
takich jak np. błona pokryta światłoczułą emulsją.
Obecnie wypierany przez aparaty cyfrowe, rejestrujące zdjęcia w postaci ciągu zer i jedynek. Oparta na
światłoczułych halogenkach srebra.
Materiał światłoczuły – pojęcie oznaczające wyroby wykazujące
wrażliwość na światło, które są wykorzystywane w różnorodnych procesach
fotograficznych. Należą do nich zarówno materiały wrażliwe na światło
widzialne, jak również na podczerwień i ultrafiolet.
Podział materiałów fotograficznych, to materiały pozytywowe lub negatywowe,
oraz materiały monochromatyczne lub
kolorowe, osobnym materiałem światłoczułym są matryce cyfrowe, mogące
również rejestrować światło widzialne i niewidzialne ludzkim okiem.
Rodzaje materiałów światłoczułych ze względu na nośnik warstwy światłoczułej:
- błona fotograficzna
– elastyczne przezroczyste podłoże z tworzywa sztucznego służące do
zapisu pojedynczych zdjęć fotograficznych
- klisza – sztywna płyta: szklana, metalowa lub z tworzywa sztucznego
- papier fotograficzny – podłoże elastyczne papierowe
lub z tworzyw sztucznych, nieprzeźroczyste, koloru białego, służące do
wykonywania odbitek fotograficznych
- taśma filmowa
– elastyczne przezroczyste podłoże z tworzywa sztucznego służące do
zapisu zdjęć wieloklatkowych umożliwiające utrwalenie kolejnych faz
ruchu
- matryca światłoczuła – cyfrowy sensor wykorzystywany w fotografii cyfrowej.
Aparat cyfrowy – aparat fotograficzny rejestrujący obraz w postaci cyfrowej.
Jego
zaletą jest to, że otrzymane zdjęcia mogą być w prosty sposób zmieniane
na komputerze, a następnie drukowane w dowolnej liczbie kopii.
Karty
pamięci, stosowane w aparatach cyfrowych jako nośnik danych, mogą
pomieścić dużo więcej zdjęć niż błony fotograficzne, w związku z tym
fotografowanie za pomocą aparatów cyfrowych jest tańsze.
Typy aparatów cyfrowych
Lustrzanki cyfrowe
konstrukcja oparta
jest na klasycznej lustrzance jednoobiektywowej gdzie błonę światłoczułą
zastąpiła duża matryca, o rozmiarach porównywalnych z pojedynczą klatką
filmu małoobrazkowego 24 × 36 mm. W optycznym wizjerze widoczny jest
obraz rzutowany na matówkę bezpośrednio z obiektywu aparatu poprzez
uchylne lustro zasłaniające migawkę i matrycę. W momencie robienia
zdjęcia lustro się unosi a światło kierowane jest na matrycę. Istotną
zaletą lustrzanek jest możliwość wymiany obiektywów.
Zmiennoobiektywowe aparaty kompaktowe
- aparaty wielkością przypominające zwykłe aparaty kompaktowe jednak
posiadające matrycę o rozmiarze podobnym jak w lustrzankach.
Aparaty typu bridge camera
- szeroka grupa aparatów, których
wspólną cechą jest brak optycznego układu celowniczego występującego w
lustrzankach oraz brak cech konstrukcyjnych i użytkowych pozwalających
jednoznacznie zaliczyć je do kompaktów. Oferują możliwość
ręcznego ustawienia wielu parametrów, pod względem rozwiązań
ergonomicznych zbliżone bywają do lustrzanek. Oprócz ekranu podglądu LCD
przeważnie wyposażone są w wizjer elektroniczny zapewniający
podgląd obrazu wprost z matrycy. Typowe było także wyposażenie w
niewymienne obiektywy zmiennoogniskowe, niekiedy o dużej transfokacji, jednak od 2008 roku pojawiają się na rynku aparaty tej
grupy zapewniające możliwość wymiany obiektywów.
Aparaty kompaktowe
- forma rozwojowa analogowych aparatów kompaktowych charakteryzująca
się zwartą budową i niewielkimi rozmiarami oraz znacznym uproszczeniem i
zautomatyzowaniem obsługi. Niewielkie rozmiary przetworników a co za
tym idzie bardzo krótkie ogniskowe stosowanych obiektywów powodują, iż
aparaty te charakteryzują się dużą głębią ostrości, co z kolei powoduje,
iż niekiedy nie stosuje się w nich układów ustawiania ostrości.