Fotografia analogowa i cyfrowa

Fotografia analogowa  - nazywana  fotografią tradycyjną,  – fotografia w której nośnikiem obrazu są chemiczne materiały światłoczułe np.filmy, płyty, papiery itp. W fotografii tradycyjnej dominuje fotografia srebrowa, czyli fotografia oparta na światłoczułych halogenkach srebra. Do fotografii tradycyjnej zaliczają się też szlachetne techniki fotograficzne wykorzystujące światłoczułe właściwości chromianów.

 Fotografia tradycyjna ma wiele zalet w porównaniu z fotografią cyfrową. Zaletą pozostaje rozdzielczość, nawet przy użyciu małego formatu.

Fotografia cyfrowa - polega na utrwaleniu obrazu w postaci cyfrowej, a nie, jak w fotografii tradycyjnej, na chemicznym nośniku światłoczułym. Do wykonywania zdjęć,służy sprzęt o odmiennej konstrukcji: cyfrowy aparat fotograficzny.Utrwalenie obrazu w aparatach cyfrowych odbywa się poprzez pomiar jasności poszczególnych pikseli matrycy, na którą pada światło poprzez obiektyw.Każde zdjęcie posiada dokładnie określoną rozdzielczość obrazu wyrażoną w pikselach.

 Camera obscura  – prosty przyrząd optyczny pozwalający uzyskać rzeczywisty obraz. Pierwowzór aparatu fotograficznego.Camera obscura bywa nazywana również ciemnią optyczną lub kamerą otworkową.

Urządzenie to zbudowane jest z poczernionego wewnątrz pudełka. Na jednej ściance znajduje się niewielki otwór spełniający rolę obiektywu, a na drugiej matowa szyba  lub kalka techniczna. Promienie światła wpadające przez otwór tworzą na matówce odwrócony i pomniejszony obraz. Wstawiając w miejsce matówki kliszę fotograficzną można otrzymać zdjęcie.

 

 Obraz otrzymany za pomocą camera obscura posiada następujące cechy: miękkość, łagodne kontrasty, rozmycie, nieskończoną głębię ostrości oraz zupełny brak dystorsji, a wykonany na materiale barwnym – pastelową kolorystykę.

 Pierwszy znany  naukowy opis ciemni optycznej znajduje się w rękopisach ,pochodzących najprawdopodobniej z 1020 roku, arabskiego matematyka Alhazena Hasana z Basry.

Schemat działania

Budowa aparatu analogowego

To rodzaj aparatu fotograficznego, który rejestruje obraz za pomocą nośników analogowych, takich jak np. błona pokryta światłoczułą emulsją. Obecnie wypierany przez aparaty cyfrowe, rejestrujące zdjęcia w postaci ciągu zer i jedynek. Oparta na światłoczułych halogenkach srebra.

 

Materiał światłoczuły –  pojęcie oznaczające wyroby wykazujące wrażliwość na światło, które są wykorzystywane w różnorodnych procesach fotograficznych. Należą do nich zarówno materiały wrażliwe na światło widzialne, jak również na podczerwień i ultrafiolet.

Podział materiałów fotograficznych, to materiały pozytywowe lub negatywowe, oraz materiały monochromatyczne  lub kolorowe, osobnym materiałem światłoczułym są matryce cyfrowe, mogące również rejestrować światło widzialne i niewidzialne ludzkim okiem.

Rodzaje  materiałów światłoczułych ze względu na nośnik warstwy światłoczułej:

• błona fotograficzna – elastyczne przezroczyste podłoże z tworzywa sztucznego służące do zapisu pojedynczych zdjęć fotograficznych
• klisza – sztywna płyta: szklana, metalowa lub z tworzywa sztucznego
• papier fotograficzny – podłoże elastyczne papierowe lub z tworzyw sztucznych, nieprzeźroczyste, koloru białego, służące do wykonywania odbitek fotograficznych
• taśma filmowa – elastyczne przezroczyste podłoże z tworzywa sztucznego służące do zapisu zdjęć wieloklatkowych umożliwiające utrwalenie kolejnych faz ruchu
• matryca światłoczuła – cyfrowy sensor wykorzystywany w fotografii cyfrowej.

 

Aparat cyfrowy – aparat fotograficzny rejestrujący obraz w postaci cyfrowej.

 Jego zaletą jest to, że otrzymane zdjęcia mogą być w prosty sposób zmieniane na komputerze, a następnie drukowane w dowolnej liczbie kopii.

Karty pamięci, stosowane w aparatach cyfrowych jako nośnik danych, mogą pomieścić dużo więcej zdjęć niż błony fotograficzne, w związku z tym fotografowanie za pomocą aparatów cyfrowych jest tańsze.

 

Typy aparatów cyfrowych

 
Lustrzanki cyfrowe konstrukcja oparta jest na klasycznej lustrzance jednoobiektywowej gdzie błonę światłoczułą zastąpiła duża matryca, o rozmiarach porównywalnych z pojedynczą klatką filmu małoobrazkowego 24 × 36 mm. W optycznym wizjerze widoczny jest obraz rzutowany na matówkę bezpośrednio z obiektywu aparatu poprzez uchylne lustro zasłaniające migawkę i matrycę. W momencie robienia zdjęcia lustro się unosi a światło kierowane jest na matrycę. Istotną zaletą lustrzanek jest możliwość wymiany obiektywów.

 

Zmiennoobiektywowe aparaty kompaktowe - aparaty wielkością przypominające zwykłe aparaty kompaktowe jednak posiadające matrycę o rozmiarze podobnym jak w lustrzankach.

 

 Aparaty typu bridge camera - szeroka grupa aparatów, których wspólną cechą jest brak optycznego układu celowniczego występującego w lustrzankach oraz brak cech konstrukcyjnych i użytkowych pozwalających jednoznacznie zaliczyć je do kompaktów. Oferują możliwość ręcznego ustawienia wielu parametrów, pod względem rozwiązań ergonomicznych zbliżone bywają do lustrzanek. Oprócz ekranu podglądu LCD przeważnie wyposażone są w wizjer elektroniczny zapewniający podgląd obrazu wprost z matrycy. Typowe było także wyposażenie w niewymienne obiektywy zmiennoogniskowe, niekiedy o dużej transfokacji, jednak od 2008 roku pojawiają się na rynku aparaty tej grupy zapewniające możliwość wymiany obiektywów.

 

 Aparaty kompaktowe - forma rozwojowa analogowych aparatów kompaktowych charakteryzująca się zwartą budową i niewielkimi rozmiarami oraz znacznym uproszczeniem i zautomatyzowaniem obsługi. Niewielkie rozmiary przetworników a co za tym idzie bardzo krótkie ogniskowe stosowanych obiektywów powodują, iż aparaty te charakteryzują się dużą głębią ostrości, co z kolei powoduje, iż niekiedy nie stosuje się w nich układów ustawiania ostrości.